Η επίδραση τoύ ρυθμού βάδισης στην πνευματική, σωματική υγεία και στην ταχύτητα γήρανσης, αποτέλεσε το αντικείμενο της πολυετούς έρευνας που ανακοινώθηκε στο JAMA Network Open.
Συμμετείχαν συνολικά 938 άτομα, εκ των οποίων, τα 904 ήταν στην πλήρη τελική αξιολόγηση, 455 άνδρες και 449 γυναίκες. Η μελέτη ξεκίνησε το 1972-1973 και ολοκληρώθηκε τον 4ο/2019, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από το Dunedin Multidisciplinary Health and Development Research Unit.
Η έρευνα: 1972-2019
α) Η παρακολούθηση των συμμετεχόντων ξεκίνησε από την ηλικία των 3 ετών και επαναλαμβανόταν στα: 5-7-9-11-13-15-18-21-26-32-38-45 έτη. Κατά την παιδική ηλικία, οι παιδίατροι – νευρολόγοι κατέγραφαν όλα τα δεδομένα της σωματικής και πνευματικής ανάπτυξης των παιδιών.
β) Γινόταν επίσης καταγραφή των εργαστηριακών, σωματομετρικών στοιχείων και αναπτυξιακών μετρήσεων, όπως της ταχύτητας εκτέλεσης διαφόρων βασικών δεξιοτήτων ( ομιλίας, κίνησης, αποπεράτωσης εργασίας, απομνημόνευσης, αντίληψης)
γ) Για την εκτίμηση της γήρανσης και της κατάστασης της υγείας, χρησιμοποιήθηκαν παρακλινικοί, κλινικοί έλεγχοι και 19 βιοδείκτες :
- ΒΜΙ, λόγος περίμετρου μέσης / λεκάνης, αρτηριακή πίεση, καρδιοαναπνευστική λειτουργία, FEV1, FEV1/FVC, VO2max
- Ολική-, HDL-, LDL- χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, ουρία, κρεατινίνη και κάθαρση κρεατινίνης, CRP, γενική εξέταση αίματος, HbA1c, Apo Β100/Apo A1
- Κατάσταση των ούλων και των δοντιών
- Αξιολόγηση της ηλικίας γήρανσης από φωτογραφίες του προσώπου: εκτίμηση από 8 διαφορετικούς, ανεξάρτητους κριτές.
- MRI εγκεφάλου
- Εκτίμηση της φυσικής κατάστασης με βάση την δύναμη σύλληψης, την ισορροπία, τον συντονισμό των κινήσεων, την έγερση από την καθιστή θέση, το τεστ της ταχύτητας ανάβασης σκαλιών για 2 λεπτά.
δ) Σε όλους γινόταν καταγραφή των συνηθειών τους, του αυτο-εκτιμώμενου ρυθμού βάδισης: αργό, μέτριο ή γρήγορο βάδισμα, κατά την ηρεμία ή κατά την εκτέλεση κάποιας εργασίας.
ε) Έγινε επίσης καταγραφή της ταχύτητας βάδισης, η οποία κυμαινόταν από 1,16 – 1,30 -1,99 m/sec. Η μέση ταχύτητα ήταν τα 1,30m/sec. Tα 1,16 m/sec ήταν η ταχύτητα βάδισης με ταυτόχρονη ομιλία. Η μέγιστη ταχύτητα ήταν στα 1,99m/sec
Αποτελέσματα
Η τελική εκτίμηση έγινε όταν οι συμμετέχοντες έφθασαν στα 45 έτη.
Σύμφωνα με τον dr Rasmussen, τον επικεφαλής της έρευνας:
- Οι 45-χρονοι που επιδίδονταν μόνο σε αργό βάδισμα, είχαν βιοδείκτες που αντιστοιχούσαν σε μεγαλύτερη ηλικία από την πραγματική, βιολογική τους ηλικία. Στις ηλικίες 25-45 ετών έδειχναν και αξιολογούνταν κατά 5 έτη μεγαλύτεροι σε σχέση με την βιολογική τους ηλικία: με ατροφικές αλλοιώσεις στην MRI εγκεφάλου, με υπολειπόμενη: καρδιοαναπνευστική λειτουργία και φυσική κατάσταση, ανοσοποιητική λειτουργία, υγεία στόματος-ούλων, νευρολογική εκτίμηση
- Οι 45-χρόνοι που επιδίδονταν σε γρήγορο βάδισμα, παρουσίασαν στατιστικά σημαντικότερη επιβράδυνση της γήρανσης, αλλά και καλύτερο σκορ όλων των παραμέτρων που εκτιμήθηκαν στην έρευνα: της εγκεφαλικής λειτουργίας, της ισορροπίας του συντονισμού, της κινητικότητας, των παραμέτρων εκτίμησης της υγείας.
- Παρατηρήθηκε συσχέτιση ανάμεσα στον βαθμό της νευρομυικής ωρίμανσης των παιδιών και στον ρυθμό βάδισης στην ενηλικίωση, μέχρι και το 45ο έτος ηλικίας, που έγινε η καταγραφή.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτή η 45-χρονη καταγραφή αναδεικνύει τον βασικό ρόλο του ρυθμού βάδισης, ως έναν ισχυρό δείκτη πρόγνωσης της ανικανότητας, της πρόωρης γήρανσης και του θανάτου, αλλά και στην παρακολούθηση των παιδιών με πιθανές νευρομυικές διαταραχές στην ανάπτυξη.
Στοιχεία:
https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2752818
