Χαμηλή μυική μάζα-σαρκοπενία & λευκωματουρία στους διαβητικούς τύπου 2

Η απώλεια μυικής μάζας και δύναμης είναι συχνότερη στους διαβητικούς ασθενείς τύπου 2 με λευκωματουρία και η αύξηση της αλβουμινουρίας στους ασθενείς αυτούς συνοδεύεται από αυξημένη συχνότητα σαρκοπενίας, σύμφωνα με την έρευνα ‘The Korean Sarcopenic Obesity Study –KSOS

Στην έρευνα “Effects of Low Muscle Mass on Albuminuria and Chronic Kidney Disease in Patients With Type 2 Diabetes: The Korean Sarcopenic Obesity Study (KSOS)”, αξιολογήθηκε η συσχέτιση της χρόνιας νεφρικής νόσου με την επιταχυνόμενη απώλεια μυικής μάζας στους διαβητικούς τύπου 2. Από παλιότερες έρευνες είναι ήδη γνωστή η αυξημένη συχνότητα σαρκοπενίας σε διαβητικούς ασθενείς που βρίσκονται σε αιμοκάθαρση.

H σαρκοπενία, δηλαδή η απώλεια μυικής μάζας και δύναμης, εκτιμήθηκε με τον Δείκτη Σκελετικών Μυών ή Σκελετικής Μυικής Μάζας – SMΙ (ολική σκελετική μυική μάζα σε κιλά / βάρος του σώματος σε κιλά x 100, ελαττωμένο κατά 2 SD από τα φυσιολογικά όρια αναφοράς). Η εκτίμηση της νεφρικής λειτουργίας στηρίχθηκε στον υπολογισμό της νεφρικής κάθαρσης και στον δείκτη αλβουμίνη/κρεατινίνη ούρων.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας KSOS:

Από τους 409 διαβητικούς ασθενείς, σαρκοπενία παρουσίασε το 26,7% των ασθενών με αλβουμινουρία και το 12,6% των ασθενών χωρίς αλβουμινουρία.

Στους διαβητικούς που είχαν ήδη αναπτύξει χρόνια νεφρική νόσο με αλβουμινουρία, η απώλεια μυικής μάζας καταγράφηκε στο 46,6% διαβητικών με χρόνια νεφρική νόσο σταδίου 3 και στο 15,1 % των διαβητικών με χρόνια νεφρική νόσο αρχικού σταδίου 1-2.

Στην ομάδα των ασθενών με πολύ ελαττωμένη μυική μάζα και SMΙ στα χαμηλότερα όρια, υπήρχε τριπλάσια πιθανότητα να εμφανιστεί αλβουμινουρία, η πιθανότητα υπολογίστηκε στο 3,2 με εύρος από 1,37 έως 6,67.

Η απώλεια της μυικής μάζας και μυικής δύναμης ακολουθεί φυσιολογικά τη γήρανση. Εκτός από τη βιολογική φθορά, σαρκοπενία συχνά αναπτύσσεται σε σοβαρά, εκφυλιστικά, χρόνια και ορμονικά νοσήματα, στην παρατεταμένη κατάκλιση, με τη λήψη ορισμένων φαρμάκων, σε υποσιτισμό, σε μειωμένη λήψη πρωτεϊνών με τη διατροφή ή στην παρατεταμένη καθιστική ζωή και ακινησία όπου οι μεγάλες μυικές ομάδες εγκαταλείπονται σε αχρηστία και ατροφούν. Έχει διαπιστωθεί ότι η σαρκοπενία συχνά συνυπάρχει με την οστεοπενία, αυξάνοντας την πιθανότητα πτώσεων και τραυματισμών, τον κακό συντονισμό των κινήσεων και προκαλώντας προοδευτική αδυναμία αυτοεξυπηρέτησης και αυξημένη νοσηρότητα.

Πηγή:

https://academic.oup.com/biomedgerontology/article/73/3/386/3603520

https://renal.org/information-resources/the-uk-eckd-guide/ckd-stages/

Σχετικά άρθρα