Οι έφηβοι που διάγουν περισσότερο καθιστική ζωή παρουσιάζουν και υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης, σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού The Lancet Psychiatry.
Η κατάθλιψη είναι πολυπαραγοντική νόσος και αναδεικνύεται σε μείζον πρόβλημα της εποχής, πλήττοντας περίπου 300 εκατομμύρια ανθρώπους. Η έναρξή της κατάθλιψης των ενηλίκων συχνά εντοπίζεται στην εφηβική ηλικία. Το 2005 τα ποσοστά της εφηβικής κατάθλιψης κυμαινόταν στο 8,7%, ενώ πλέον έχουν σχεδόν διπλασιαστεί.
Πολλές μελέτες εστιάζουν στην επίδραση του παρατεταμένου καθιστικού τρόπου ζωής στη εμφάνιση και επιδείνωση της κατάθλιψης, τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά και στους εφήβους.
Τα αποτελέσματα της έρευνας: Depressive symptoms and objectively measured physical activity and sedentary behaviour throughout adolescence: a prospective cohort study, στηρίχθηκαν στα δεδομένα της Avon Longitudinal Study of Parents and Children (ALSPAC).
Προκειμένου να εκτιμήσουν τα επίπεδα της κατάθλιψης στα 18 έτη ηλικίας, ακολούθησαν 2.486 εφήβους από την ηλικία των 12 ετών, 1.938 από την ηλικία των 14 ετών και 1.220 από την ηλικία των 16 ετών. Αξιολογήθηκε η φυσική δραστηριότητα και η κατάθλιψη τους.
Καταγράφηκε
- Σταδιακή αύξηση της καθιστικής ζωής και της πολύ ελαφριάς σωματικής δραστηριότητας, επιπέδου πολύ αργής βάδισης.
- Κάθε ωριαία αύξηση της καθημερινής καθιστικής ζωής, κατά τους ελέγχους των 12-14-16 ετών, συνοδευόταν από σημαντική αύξηση της κατάθλιψης στα 18-χρονα.
- Αντίστροφα, κάθε ωριαία καθημερινή αύξηση της φυσικής δραστηριότητας κατά τους ελέγχους των 12-14-16 ετών, ακολουθούνταν από σημαντική μείωση της κατάθλιψης στα 18 έτη.
Η φυσική δραστηριότητα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης, πολύ περισσότερο στην εφηβική ηλικία, με τους ταχύτατους ρυθμούς ανάπτυξης, τα υψηλά επίπεδα ενέργειας, μυικής δύναμης και υψηλών ορμονών του φύλου.
Εφόσον η δραστηριότητα δεν υιοθετείται αυτόματα από τα παιδιά, είναι πιθανόν να βοηθήσει ένα ευρύτερο πλάνο και μία οργανωμένη παρότρυνση και οδηγίες από τους γονείς και το σχολείο. Έχοντας ως στόχο, κατά τον καταμερισμό του χρόνου στις καθημερινές δραστηριότητες των εφήβων, να περιλαμβάνεται κάποια μορφή άσκησης.
Η φυσική καταπόνηση, η εκτόνωση, οι ορμόνες που εκλύονται κατά την άθληση συντελούν ενεργά:
στην μείωση του αναίτιου θυμού και της ευερεθιστότητας
στον έλεγχο της καταθλιπτικής συμπεριφοράς,
στην καλύτερη αυτοεκτίμηση και βελτίωση της εικόνας που έχουν για τον εαυτό τους οι έφηβοι
στην αύξηση της ευεξίας
στις καλύτερες επιδόσεις
στον αυτοέλεγχο της εθιστικής συμπεριφοράς
Στοιχεία:
https://www.thelancet.com/journals/lanpsy/article/PIIS2215-0366(20)30034-1/fulltext
