Η WHO χαρακτηρίζει το ψυχοσωματικό σύνδρομο burn-out, ως επαγγελματικό φαινόμενο, απότοκο του χρόνιου εργασιακού stress και των επαγγελματικών απαιτήσεων, που υπερβαίνουν τις δυνατότητες του ατόμου. Ξεκινά ως επαγγελματικό – εργασιακό πρόβλημα και όχι ως τυπική ασθένεια, προκαλώντας στην συνέχεια αυξημένη νοσηρότητα.
Αφορά το 30% των ατόμων κάτω των 45 ετών στη Μεγάλη Βρετανία και > 1,9 εκατ. ατόμων στην Γερμανία, ενώ στις ΗΠΑ εκτιμάται πως η οικονομική επιβάρυνση από αυτό ανέρχεται στα 4,6 δισ.$ ανά έτος.
Το Burn-out syndrome χαρακτηρίζεται από:
- εικόνα και αίσθηση εξουθένωσης
- αυξημένη πνευματική αποστασιοποίηση από την εργασία
- αρνητισμό, κυνισμό και απαξίωση σχετιζόμενη με την δουλειά
- μειωμένη αποδοτικότητα στον επαγγελματικό χώρο
Βασικά αίτια θεωρούνται η πολύωρη, πολυετής, αδιάκοπη εργασιακή απασχόληση, που δεν ακολουθείται από αντίστοιχη ανταμοιβή και αναγνώριση των προσπαθειών που καταβάλλονται. Συχνά αφορά άτομα με ανώτερη εκπαίδευση και επαγγελματικές θέσεις ευθύνης.
Σε 36 έρευνες 12ετούς διάρκειας, σε 10.062 άτομα, διαπιστώθηκε αυξημένη νοσηρότητα του συνδρόμου:
- υψηλά ποσοστά καρδιοπαθειών
- αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων
- διαβήτη τύπου ΙΙ
- παχυσαρκία και αυξημένο κοιλιακό λίπος
- υπέρταση
- μεταβολικό σύνδρομο
- διαταραχές των λιπιδίων
- μυοσκελετικούς πόνους, αυχενικό σύνδρομο, ισχιαλγία
- γαστρίτιδα, κολίτιδες, πεπτικές διαταραχές
- ορμονική δυσλειτουργία και σεξουαλικές διαταραχές
- αϋπνία, κατάθλιψη, διαταραχές μνήμης
- κεφαλαλγία
- συχνούς τραυματισμούς
- συχνή και παρατεταμένη νοσοκομειακή περίθαλψη
- αυξημένη θνητότητα σε ηλικίες < 45 ετών
Παρά την αυξανόμενη συχνότητα και νοσηρότητα του burn-out συνδρόμου, η θεραπευτική του προσέγγιση είναι ασαφής και συγκεχυμένη.
Η θεραπευτική του αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
- ψυχολογική υποστήριξη
- φυσιοθεραπεία
- άσκηση
- σωστή διατροφή
- φαρμακευτική αντιμετώπιση των ασθενειών που έχουν προκύψει.
Στοιχεία:
