Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο JAMA, οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί και επιφυλακτικοί στην επιλογή της σχετικά δημοφιλούς διαλειμματικής νηστείας για την απώλεια βάρους και να μην την ακολουθούν χωρίς την έγκριση του ιατρού τους.
Όπως αναφέρεται στο άρθρο “Limited Evidence for the Health Effects and Safety of Intermittent Fasting Among Patients With Type 2 Diabetes” υπάρχουν περιορισμένα ή και αντιφατικά ευρήματα αναφορικά με την θετική επίδραση και την ασφάλεια της διαλειμματικής νηστείας στους διαβητικούς ασθενείς.
Χαρακτηριστικό της διαλείπουσας νηστείας είναι η πολύωρη αποχή από τη λήψη τροφής, που μπορεί να κυμαίνεται στις 12-16 ώρες ή και περισσότερο. Μετά την πολύωρη ασιτία, ακολουθεί η λήψη τροφής με μεγάλα γεύματα σε μικρό χρονικό διάστημα ή με πρόσληψη ενός μόνο περιορισμένου γεύματος. Της έχουν αποδοθεί ποικίλες θετικές επιδράσεις στην παχυσαρκία, στη ρύθμιση των λιπιδίων και της υπέρτασης, στη μείωση της φλεγμονής, στη βελτίωση της νοητικής λειτουργίας. Εντούτοις, στις επιδράσεις αυτές δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά η άμεση και κυρίως η μακροπρόθεσμη υπεροχή της, συγκριτικά με την κλασική δίαιτα της μειωμένης θερμιδικής πρόσληψης.
Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Dr. PhD. MPH. MStat. Benjamin Horne, εκτός από την αποτελεσματικότητα, αμφισβητείται και η ασφάλεια της διαλειμματικής νηστείας στους διαβητικούς τύπου 2. Η αμφισβήτηση ενισχύεται από τις πολυάριθμες παραλλαγές της διατροφής αυτής, τα λιγοστά και μη συγκρίσιμα δεδομένα για την αποτελεσματικότητά της και τις βάσιμες ανησυχίες για ανεπιθύμητα συμβάματα σε επιβαρυμένα άτομα, που λαμβάνουν αντιδιαβητικά φάρμακα.
Είναι πιθανό να εκδηλωθούν υπογλυκαιμία, αφυδάτωση, υποτασικά επεισόδια ή να επηρεαστεί η φαρμακευτική δράση ή οι παρενέργειες των αντιδιαβητικών φαρμάκων που λαμβάνονται.
Ταυτόχρονα, στην έρευνα επισημαίνεται ότι, στη ρύθμιση και θεραπεία των χρόνιων νοσημάτων προέχει η συνεχής και μακροχρόνια τήρηση του φυσιολογικού βάρους και της υγιεινής διατροφής, και όχι οι δίαιτες περιορισμένης διάρκειας. Θεωρείται δύσκολη ή ανέφικτη η μακροχρόνια τήρηση μίας δίαιτας τύπου διαλειμματικής νηστείας, ώστε να ρυθμιστεί το σωματικό βάρος, ο διαβήτης, η υπερλιπιδαιμία, η υπέρταση και να είναι αξιολογήσιμα τα μακροπρόθεσμα οφέλη στα χρόνια νοσήματα, όπως είναι το μεταβολικό σύνδρομο.
Ένα πρόσθετο μειονέκτημα στην τήρηση της διαλειμματικής νηστείας από τους διαβητικούς, είναι η ασάφεια σχετικά με το ασφαλές διάστημα αποχής από την τροφή και ποια πρέπει να είναι η τροποποίηση των φαρμάκων που λαμβάνουν οι ασθενείς, για τη σωστή ρύθμιση του σακχάρου.
Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα, θεωρείται υποδεέστερη επιλογή για τους διαβητικούς. Δεν υπερέχει και είναι λιγότερο ασφαλής έναντι της δίαιτας με μείωση θερμίδων και έλεγχο της τροφής στην απώλεια βάρους και στη ρύθμιση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης.
Πηγή:
